Ο εαυτός παραμένει ελλειμματικός και η προσωπικότητα ανεκπλήρωτη από διάφορους ψυχολογικούς παράγοντες. Ποια είναι όμως τα εμπόδια ;

Μπορούμε να αναφέρουμε αρχικά συμπεριφορές που ονομάζονται ‘ψυχολογικές άμυνες’. Οι ψυχολογικές άμυνες είναι μηχανισμοί προστασίας. Είναι άμυνες που αναπτύσσουμε κατά της πραγματικότητας και αποτελούν, αυτές καθαυτές, βιώματα και μάλιστα πολύ έντονα βιώματα. Τις ονομάζουμε και εξωτερικές άμυνες γιατί σκιάζουν την πραγματικότητα την παραμορφώνουν και την απορρίπτουν .Όταν οι άμυνες έχουν το πάνω χέρι, αφήνουν στο άτομο ένα αίσθημα ανολοκλήρωτου καθώς και αισθήματα ανησυχίας. Το άτομο αντί να είναι προσανατολισμένο στη ζωή και τα πλούσια βιώματα σε όλα τα επίπεδα ,σωματικό, σχεσιακό, αισθησιακό, πνευματικό και δημιουργικό , αφιερώνει τη ζωή του στη προστασία του. Οι ψυχολογικές άμυνες είναι μηχανισμοί ψυχολογικού θανάτου που απομακρύνουν το άτομο ,από τον ίδιο του τον εαυτό και τις επιθυμίες του. Είναι ένας τρόπος αδέξιος και αναποτελεσματικός να φτάσει κάποιος την ευτυχία .

Όταν κάποιος πχ προσπαθεί να ευχαριστήσει τους άλλους μπορεί εύκολα να απομακρυνθεί από τα δικά του συναισθήματα και να νιώθει, όπως οι άλλοι θέλουν να νιώθει. Τότε οι ψυχολογικές καταστροφές που συντελούνται, συνίστανται : α) το περιβάλλον να εισχωρεί και να τους επηρεάζει τόσο βαθιά, ώστε να μην μένει τίποτα από τον εαυτό τους. β) να υιοθετούν σκέψεις και συμπεριφορές που δεν τους ανήκουν και να επικεντρώνονται στη μίμηση της ζωής των άλλων. γ) να ασχολούνται συνέχεια με το τι είναι σωστό και τι λάθος. δ) στη δημιουργία εσωτερικών συγκρούσεων καθώς άκριτα παρεισφρέουν αντιφατικές αντιλήψεις. Τα πραγματικά προβλήματα όμως ξεκινούν όταν οι άλλοι δεν συμπεριφέρονται σύμφωνα με τα καθιερωμένα σχήματα , τότε είναι που πρέπει να επενδυθεί ενέργεια και να αφομοιωθούν τα πράγματα ως έχουν.

Ένα άλλος θεμελιώδης ψυχολογικός παράγοντας ,που επηρεάζει αρνητικά την ψυχολογική ανάπτυξη του ατόμου, είναι να διακόπτουμε την ολοκληρωμένη έκφραση των προσωπικών βιωμάτων ( συναισθήματα, σκέψεις κτλ) εξαιτίας κάποιου φόβου. Με αυτό τον τρόπο προοδευτικά αποξενωνόμαστε από τα συναισθήματα μας και έτσι η αίσθηση της ευθύνης μειώνεται. Ένα πολύ συχνό, παράδοξο, αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι, για ότι μας συμβαίνει είναι να κατηγορούμε τους άλλους και να μη καταλαβαίνουμε ότι εμείς, είμαστε εκείνοι που τους απορρίπτουμε.

Η μόνη βεβαιότητα που πραγματικά αξίζει να ενδιαφερθεί ο άνθρωπος, είναι η ολοκληρωτική ανάπτυξη του εαυτού.

Ο εαυτός παραμένει ελλειμματικός και η προσωπικότητα ανεκπλήρωτη από διάφορους ψυχολογικούς παράγοντες. Ποια είναι όμως τα εμπόδια ;

Μπορούμε να αναφέρουμε αρχικά συμπεριφορές που ονομάζονται ‘ψυχολογικές άμυνες’. Οι ψυχολογικές άμυνες είναι μηχανισμοί προστασίας. Είναι άμυνες που αναπτύσσουμε κατά της πραγματικότητας και αποτελούν, αυτές καθαυτές, βιώματα και μάλιστα πολύ έντονα βιώματα. Τις ονομάζουμε και εξωτερικές άμυνες γιατί σκιάζουν την πραγματικότητα την παραμορφώνουν και την απορρίπτουν .Όταν οι άμυνες έχουν το πάνω χέρι, αφήνουν στο άτομο ένα αίσθημα ανολοκλήρωτου καθώς και αισθήματα ανησυχίας. Το άτομο αντί να είναι προσανατολισμένο στη ζωή και τα πλούσια βιώματα σε όλα τα επίπεδα ,σωματικό, σχεσιακό, αισθησιακό, πνευματικό και δημιουργικό , αφιερώνει τη ζωή του στη προστασία του. Οι ψυχολογικές άμυνες είναι μηχανισμοί ψυχολογικού θανάτου που απομακρύνουν το άτομο ,από τον ίδιο του τον εαυτό και τις επιθυμίες του. Είναι ένας τρόπος αδέξιος και αναποτελεσματικός να φτάσει κάποιος την ευτυχία .

Όταν κάποιος πχ προσπαθεί να ευχαριστήσει τους άλλους μπορεί εύκολα να απομακρυνθεί από τα δικά του συναισθήματα και να νιώθει, όπως οι άλλοι θέλουν να νιώθει. Τότε οι ψυχολογικές καταστροφές που συντελούνται, συνίστανται : α) το περιβάλλον να εισχωρεί και να τους επηρεάζει τόσο βαθιά, ώστε να μην μένει τίποτα από τον εαυτό τους. β) να υιοθετούν σκέψεις και συμπεριφορές που δεν τους ανήκουν και να επικεντρώνονται στη μίμηση της ζωής των άλλων. γ) να ασχολούνται συνέχεια με το τι είναι σωστό και τι λάθος. δ) στη δημιουργία εσωτερικών συγκρούσεων καθώς άκριτα παρεισφρέουν αντιφατικές αντιλήψεις. Τα πραγματικά προβλήματα όμως ξεκινούν όταν οι άλλοι δεν συμπεριφέρονται σύμφωνα με τα καθιερωμένα σχήματα , τότε είναι που πρέπει να επενδυθεί ενέργεια και να αφομοιωθούν τα πράγματα ως έχουν.

Ένα άλλος θεμελιώδης ψυχολογικός παράγοντας ,που επηρεάζει αρνητικά την ψυχολογική ανάπτυξη του ατόμου, είναι να διακόπτουμε την ολοκληρωμένη έκφραση των προσωπικών βιωμάτων ( συναισθήματα, σκέψεις κτλ) εξαιτίας κάποιου φόβου. Με αυτό τον τρόπο προοδευτικά αποξενωνόμαστε από τα συναισθήματα μας και έτσι η αίσθηση της ευθύνης μειώνεται. Ένα πολύ συχνό, παράδοξο, αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι, για ότι μας συμβαίνει είναι να κατηγορούμε τους άλλους και να μη καταλαβαίνουμε ότι εμείς, είμαστε εκείνοι που τους απορρίπτουμε.

Η μόνη βεβαιότητα που πραγματικά αξίζει να ενδιαφερθεί ο άνθρωπος, είναι η ολοκληρωτική ανάπτυξη του εαυτού.